Τ΄ όνομά σου η νοσταλγία των ρόδων! Τραγούδι μιας μέλισσας, σιμά στο σιωπηλό του Μέλη, ποτάμι! Ο μυρωμένος ίσκιος της λυγαριάς! Μια ικεσία στο υγρό

Το μικρό χελιδόνι τ’ Απρίλη που έφερνε την Άνοιξη στ’ αγιόκλημα δε θα βρει τη φωλιά του στη στέγη μας, π’ ακούμπαγε ο ουρανός μήτε

Τρία λεπτά σιγή. Πρωινό τ’ Απρίλη, ο καιρός μουντός. Τα δέντρα σταλάζουν απ’ της νύχτας τη βροχή. Δρόμοι άδειοι, παράθυρα σφαλιστά, πόρτες κλειστές, σκαλιά σιωπηλά.

…ολημερίς πάλευε το χώμα να ανοίξει αυλάκια, να περάσει το νερό, να φτάσει το δεντρί, να το δροσίσει ν’ αναθαρρέψει  κατά τα ουράνια. Με τις

Πριν πέντε λεπτά άλλαξε η φρουρά μπροστά στον Άγνωστο. Το σκληρό χτύπημα των τσαρουχιών στο λιθόστρωτο του πεζόδρομου. Σε πλήρη συντονισμό ο βηματισμός των τσολιάδων.

Ψαρωμένα από βραδύς πάνω στην σπασμένη μαρμαρόπλακα τα ψάρια πήραν θέση στριμώχνοντας το’να τα’ άλλο. ­Πρόσεξε, το πώς θα βάλεις το πανέρι πάνω στο μάρμαρο

1ο Βραβείο ποίησης 20ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού “G. Gronchi”. Pontedera – Piza, 05.10.2006 Απόψε ο άνεμος φυσά νωπός, απ’ της βροχής την υγρή μαρτυρία, φέρνει

Χρονογράφημα Εδώ κι έναν χρόνο, μέσα στον καταιγισμό της απροσδόκητης πανδημίας, βιώνουμε την ανέφικτη απώλεια της επιδημίας. Η κοινότητα αμφιταλαντεύεται ως προς τα μέτρα και