1ο Βραβείο ποίησης 20ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού
“G. Gronchi”. Pontedera – Piza, 05.10.2006

Απόψε
ο άνεμος φυσά νωπός, απ’ της
βροχής την υγρή μαρτυρία, φέρνει
της Γης
το εσώτατο ρίγος, τον άναρχο κύκλο
τ’ ανασασμού του, πάνω
στου Οκτώβρη το αιμάτινο βήμα!
Σπαθίζει με οργή
τα χλωμά
του φθινοπώρου φύλλα, σφυρίζοντας
τη θλίψη, στους στενωπούς
των νεκρών ωρών!
Θρηνούν
απόψε τα φύλλα,
καθώς
αποχωρίζονται τα κλώνια!
Γέρνουν ανάλαφρα
στο λασπωμένο χώμα, το ‘να δίπλα
στο άλλο, ψελλίζουν τον πόνο
στα χαλάσματα της πολιτείας, την
ερημιά του Κόσμου, και…
… στα σκελετωμένα κουφάρια
των ανθρώπων, τον θάνατο!
Αργοπεθαίνουν
των λουλουδιών οι μίσχοι,
ψιθυρίζοντας
τον στερνό τους αποχαιρετισμό,
στο σύννεφο
που δάκρυσε στο δείλι!
Ω! Απόψε
δεν υπάρχει γλυκιά θύμηση, μήτε
ιερή νοσταλγία,
το πώς ανθίσανε μαζί μας,
στο κάλεσμα
μιας όλβιας εποχής, το πόσο
συντροφικά, ως δένδρα
αγαπηθήκαμε!
Τούτο
το θλιβερό απόβραδο,
τ’ αγέρι λυσσομανά
στα μύχια της ψυχής!
Θροεί
της καρδιάς, τα σάρκινα
φυλλώματα.
Απογυμνώνει την αιμάσουσα
πληγή μου, προσμένοντας
την υπόσταση
αυτής, της αθέατης πλευράς μου!
Σκορπίζει παντού,
το αίμα του αίματός μου, ως απόγνωση
στων σκοτεινών ουρανών,
τις αστραπές!
Σπέρνει τα κύτταρα
των κυττάρων μου, βορά
στα τρωκτικά των υπονόμων,
υποθάλποντας
την πανώλη στην λήκυθο, του
αποσαθρωμένου βίου μας!
Αγρυπνά
απόψε
ο λογισμός!
Σχίζει
το ένδυμα των αισθήσεών μας,
κουρελιάζοντας
το Tsador που κρύβει, το άβατο
της άμωμης, ιθαγενειάς μας! Δονεί
ο στρόβιλος
το κύμβαλο της στερνής στιγμής, τις
φθογγόσημες επάλξεις του λόγου,
το να …μην αφεθώ
στην πλημμυρίδα, των αλίμενων σκέψεων!
Δεν είναι
Μόνο
ο θύτης καιρός, μήτε
της Εκάτης το βύθισμα, στις βαλτομένες
όχθες
για Έλεος!
Είναι,
το αντιφέγγισμα του έτερου
εαυτού μου,
στη θνήσκουσα ίριδα
των ματιών ενός νηπίου, στη
λοίσθια σταγόνα ιδρώτα, καθώς
ψυχορραγώντας σε μια γέρικη ρυτίδα,
θα κατοπτρίζει
το οστέινο φωτόδενδρο
μιας χαμένης γενιάς!
Απόψε
η μελάνη, σκιαγραφεί ως χαρακιά,
στης σελίδας τη λευκή
ατραπό, του χαμού την ασύνορη
έλευση!
Σκύβει ο ουρανός, πάνω στα λεηλατημένα
όρια!
Ίσως, αναπολεί τις μέρες του κόπου μας,
Τα πλήνθινα σπίτια μας!
Την αδημονία μας,
να σμίξουμε το άχυρο, με το χώμα
αγκαλιαστά, να ορθόσουμε
τ’ ανάστημά μας κάτω απ’ τις στέγες
των ανήλιαγων, πηγών μας!
Πάντα, όπως και τώρα
ένα φράγμα υψώνει το πέτρινο κορμί του,
στη προσδοκία
μιας μέρας αυγινής! Πάντα
ένα τείχος, κλείνει τα χέρια μας,
αγνοώντας το ρούν, στο Δικαίωμα!
Πάντα
Μια κοίτη ματωμένου ποταμού θα εκβάλλει
τη μέρα της γέννησής μας, στη βέβηλη
θάλασσα της απόρριψης!
Το έρεβος της νύχτας σφυρηλατεί
απόψε
τον αποτρόπαιο ενταφιασμό της ζήσης μας,
απλώνει την τέφρα
των καιόμενων άστρων, ως χοή
στην εκατόμβη του Αιώνα!

Pakistan, October 2005
Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων Μ.Μ.Ε.
ΜΥΡΤΩ Κ. ΤΣΑΟΥΣΗ
(από το βιβλίο ποίησης – λογοτεχνίας “Nessuno” Septembre 2006)

Με τη ματιά στο χθες βιώνω το σήμερα – Ελασσόνα Μάρτης 2021